12 procent powierzchni lądowej Ziemi zajmują obszary pustynne. Ich wspólną, charakterystyczną cechą jest nie występowanie wody. Występujące na Ziemi pustynie zostały podzielone na pustynie strefy podzwrotnikowej, zwrotnikowej i strefy umiarkowanej. Przy ustalaniu tego podziału kierowano się szerokością geograficzną, pod którą występują. Pustynie nie występują na równiku oraz na obszarach leżących w najniższej szerokości geograficznej. Największą pustynią na Ziemi jest Sahara, która zajmuje powierzchnię ponad siedmiu milionów kilometrów kwadratowych. Oprócz Sahary na Ziemi występują jeszcze inne, mniejsze od Sahary. Największe poza Saharą pustynie to: pustynia Gobi, Ar-Rub al Chali, Wielka Pustynia Piaszczysta, Kara-Kum, Wielka Pustynia Wiktorii, Takla Makan i pustynia Kyzył-Kum.

Większość pustyń na Ziemi powstało w okresie plejstocenu. Powstawanie pustyń powiązano z okresem występowania na Ziemi zlodowaceń. Efektem zlodowacenia skandynawskiego jest powstanie największej pustyni na Ziemi, Sahary. Obszar pustynny powiększał się w wyniku nękających ludzkość epidemii oraz w wyniku wojen. Obecnie poszerzaniu się obszarów pustynnych sprzyja rabunkowa gospodarka prowadzona przez człowieka. Do zwiększania obszarów pustynnych przyczynia się przede wszystkim wycinanie wielkich powierzchni lasów. W efekcie tej działalności wielkie obszary na Ziemi wystawiane są na niekorzystny wpływ Słońca i wiatru. Powierzchnia obszarów pustynnych powiększa się również dlatego, że na obszarach leżących w pobliżu równika oraz w strefie podzwrotnikowej prowadzona jest mało racjonalna gospodarka wodna. Przykładem może być tutaj zmniejszająca się powierzchnia Jeziora Aralskiego, którego wody służą do nawadniania plantacji bawełny.

Wśród pustyń występujących na Ziemi wyróżnione zostały pustynie piaszczyste, kamieniste i żwirowe. Podziału tego dokonano uwzględniając rodzaj występującego na nich podłoża. Niezależnie od rodzaju pustyni na każdej z nich występują duże wahania temperatury w ciągu doby. W ciągu dnia temperatura może na nich sięgnąć nawet 50 stopni Celsjusza, a nocą nie przekracza kilku stopni. Często na pustyniach temperatura w ciągu nocy spada nawet poniżej zera.

Mała ilość wody wpływa na świat fauny i flory obszarów pustynnych. Spośród roślin do życia w tych skrajnych warunkach najlepiej przystosowały się suchorośla. Mają one zredukowane do minimum liście i kulisty kształt co ułatwia gromadzenie przez nie zapasów wody. Najbardziej znanym gatunkiem suchorośli są sukulenty, których przedstawicielami są kaktusy, grubosze i agawy. Do życia na pustyni przystosowały się także nieliczne zwierzęta. Na terenach pustynnych żyją skoczki pustynne, gazele dorkas, lisy i wielbłądy. Tereny pustynne zamieszkują także skorpiony, jaszczurki, węże oraz mała ilość ptaków.

Mieszkańcami pustyni są Nomadzi, plemiona koczowników. Na Saharze żyją Beduini. Dzisiaj bardzo niewielu z nich nadal prowadzi koczowniczy tryb życia. Większość z nich zajęła się obsługiwaniem turystów odwiedzających Egipt.