Praca naukowa to niewątpliwie rodzaj pracy twórczej, jednak szczególnego rodzaju. Ma za zadanie odkrywanie nowych praw i prawd, jednak jest to praca celowa. Celem zaś jest niesienie pożytku zarówno poszczególnym członkom całego społeczeństwa, jak i państwu, w tym jego gospodarce i kulturze. Nie zawsze cel ten jest sprecyzowany konkretnie, jednak ogólny jego kierunek wciąż pozostaje ten sam. Niezależnie od tego czy chodzi o poznawanie prawdy, czy tworzenie nowych urządzeń albo najnowszych technologii na ich podstawie, cel jest rzeczywiście niezmienny. Chodzi o rozwój. A wyróżnić można prace badawcze, koncepcyjne oraz metodologiczne. Prace badawcze maja na celu opisywanie świata w jak najdokładniejszy sposób. Wyniki tych badań mogą być później i oczywiście powinny być wykorzystywane w sposób praktyczny. Natomiast prace koncepcyjne to prace przygotowawcze, które stanowią przyczynek do dalszych badań. Ostatnim typem prac naukowych są prace metodologiczne, których celem jest obmyślanie nowych metod badawczych lub udoskonalanie starych, już istniejących. Rozważając ten problem z innej perspektywy, można powiedzieć, że praca naukowa może być teoretyczna lub doświadczalna. W pracy teoretycznej naukowcy opierają się na opisanych już wynikach innych prac naukowych. Starają się usystematyzować zdobytą wiedzą na podstawie zebranych faktów i wyciągnąć z nich przydatne informacje, wnioski, itp. Prace doświadczalne zaś przeprowadza się poprzez eksperymenty, a więc doświadczenia. Można je z powodzeniem przeprowadzać zarówno w naukach przyrodniczych, jak i społecznych. Dlaczego tak rozumianą i pokrótce tu opisaną pracę naukową należy uznać za pracę twórczą? Przede wszystkim dlatego, że jej rezultatem z założenia ma być dzieło, które jest dziełem nowym. Nie chodzi o powielanie wiedzy, a o poszerzenie jej zasięgu (nawet w wypadku pracy teoretycznej). Dlatego też naukowiec podczas swojej pracy szuka nowych dróg i rozwiązań, stara się zauważyć dotychczas niedostrzegane powiązania między znanymi rzeczami czy pojęciami. Stara się wyciągać wnioski, które jak to określiliśmy wyżej – mają przyczynić się nie tylko do rozwoju samej nauki, ale także w przyszłości poprawić sytuację życiową ludzi w ogóle. O ile na przykład sztuka – jak czasem się postuluje – może być tworzona dla samej sztuki, o tyle nauka, choć jest to także praca twórcza, nie ma nigdy sensu rozwoju dla niej samej. Celem pracy naukowej, pracy rozwojowej i pracy prowadzonej bardzo restrykcyjnie, jest zawsze służenie ludziom. Z drugiej jednak strony, cel pracy naukowej nie może doprowadzić do naginania, choćby podświadomie faktów. Dlatego też praca naukowa przeprowadzana jest w specyficznych warunkach i na każdym etapie jej przeprowadzania dokonuje się sprawdzania jej prawdziwości. W jaki sposób? Dzięki kryterium falsyfikowalności. By ten warunek został spełniony, każda nowa teoria przedstawiana jest szerokiemu gronu publiczności, szczególnie innym specjalistom z danej dziedziny. Generalnie jednak chodzi o to, że wiedza nie powinna mieć statusu tajemnej. Nowa teoria powinna też być przewidywana. To znaczy powinna dawać precyzyjne wyniki w doświadczeniach, te zaś muszą się odbywać zgodnie z istniejącą wiedzą. Paradoksalnie więc wiedza naukowa nie musi być prawdziwa (takie założenie jest niemożliwe do spełniania, jeśli odpowiedzi i nowych rozwiązań się dopiero szuka), musi jednak być „sprawdzalna”. To po raz kolejny potwierdza teorię, że wiedza naukowa jest jak najbardziej pracą twórczą. Podlega jednak wielu dosyć rygorystycznym wymogom związanymi z zasadami i metodologią dotychczas zdobytej wiedzy. Rezultatem tak rozumianej pracy naukowej jest zawsze pewne dzieło. Może nim być artykuł, może książka, ideologia lub pogląd. Oczywiście tylko wtedy, jeśli spełniają omówione wcześniej kryterium naukowości.