Kształtowanie życiorysu naukowego jest bardzo ważne. To jest niezmiernie istotny czynnik. Praca naukowa podzielona jest na pewne etapy. Wiąże się ze zdobywaniem – tytułu zawodowego – najpierw licencjata lub inżyniera, magistra itd. Potem dana osoba ubiega się o stopnie naukowe – doktora i doktora habilitowanego. Następnie przychodzi czas na dalszą pracę naukową, która w konsekwencji ma dążyć do tego, by otrzymać tytuł naukowy – profesora zwyczajnego. Jest on nadawany przez prezydenta. Oczywiście nie każdy, kto ubiega się o stopień naukowy wybiera dalszą pracę naukową. Nie zawsze ma też taką możliwość. Jednak generalnie są to kwestie ze sobą połączone. Życiorys naukowy może przybierać więc różne formy. Generalnie mamy do czynienia ze schematami, jakie zostały wyżej opisane, gdyż ścieżka naukowa jest ściśle określona, nie można bez zaliczenia któregoś z tych etapów podejmować dalszych wzywań e karierze naukowej. Dlatego życiorys naukowy może być w przypadku wielu osób bardzo podobny. Oczywiście zdarzają się mniej i bardziej wybitni naukowcy. Osoby zaangażowane w pracę naukową generalnie jednak dążą do tego, by mieć odpowiednio o rozbudowany życiorys naukowy. Dzięki temu są bardziej zauważalni jako pracownicy i faktycznie mogą budować swoją pozycję, jako niezależni naukowcy, tworzyć potrzebne struktury. Osoba, która ma już taka pozycję, ma duży wpływ na to, kto jest zatrudniany, kim są jego pracownicy, jaki jest system zarządzania itd. Uczelnie są w dużym stopniu niezależne, pracownicy nauki, poprzez budowanie swojej kariery naukowej także dążą do tej samodzielności i niezależności. Życiorys naukowy w dużej mierze przesądza o tym, jak są oni postrzegani i jakie mają możliwości badawcze. Każda osoba, która zajmuje się pracą naukową, właśnie do takiej dużej niezależności chce dążyć, są to kwestie ze sobą powiązane. Życiorys naukowy musi być więc odpowiednio ukształtowany, muszą znaleźć się w nim informacje, które będą danego naukowca wyróżniać z tłumu. Dzięki temu można jak najlepiej kształtować swoją karierę naukową i wybierać takie kierunki rozwoju, które są w tym przypadku najlepsze. Życiorys naukowy powinien więc być takim wyróżnikiem. Osoba, która angażuje się w rozwój swojej kariery, oczywiście ma większe możliwości podejmowania kolejnych naukowych wyzwań, jak i awansowania. Ścieżki awansu w przypadku kariery naukowej na danej uczelni są ściśle określone. Życiorys naukowy takiej osoby, która chce się ubiegać o dalsze stawiska, musi więc robić wrażenie. Muszą być tam uwzględnione kolejne szczeble kariery zawodowej. Wielką wagę przywiązuje się do tego, czy dana osoba faktycznie nadaje się do samodzielnej naukowej pracy, jakie ma możliwości kształtowania swojej kariery naukowej, jak bardzo jest w nią zaangażowana, jakie ma podejście. O tym świadczy właśnie życiorys, w nim opisywane są poszczególnie osiągniecia naukowe i zawodowe, dlatego jest on takim wyznacznikiem tego, co dana osoba sobą w danej dziedzinie nauki reprezentuje. Tutaj na pewno ten rozwój i zaangażowanie mają wielkie znaczenie w takich przypadkach.