W strukturze smukłej istnieje relatywnie wiele szczebli, komórki organizacyjne są niewielkich rozmiarów, jest mała rozpiętość kierowania na poszczególnych poziomach. Niewielka rozpiętość kierowania umożliwia instruowanie i bieżącą kontrolę, co ma znaczenie w przypadku nisko wykwalifikowanego lub też mało doświadczonego personelu. Rozwiązanie to wymaga jednak zwiększonych kosztów (płace kierowników), jak również zwiększenia wysiłków, mających na celu koordynację działań wielu odrębnych komórek organizacyjnych.
W strukturze płaskiej wszystkie te charakterystyki kształtują się odwrotnie:
-
jest niewiele szczebli zarządzania,
-
komórki organizacyjne oraz rozpiętość kierowania są duże,
-
jest ona z reguły bardziej rozbudowana w poziomie, co przy nadmiernym w stosunku do warunków spłaszczeniu może powodować niesprawność w tym układzie, co może się objawiać w trudnościach precyzyjnego podziału pracy, przeciążeniu, ośrodków decyzyjnych, zakłóceniach przepływu informacji, trudnościach koordynacji poziomej.
Istota struktury liniowej: oparte o zasady ilościowego podziału pracy w zarządzaniu.
Zalety:
– prosto i jasno określone zakresy uprawnień i odpowiedzialności
– jednoosobowe kierownictwo
– łatwa koordynacja i kontrola
– szybkość podejmowania decyzji
– poczucie stabilności i pewności na poszczególnych szczeblach
– możliwość szybkiego awansu efektywnych kierowników liniowych
– efektywność w rozwiązywaniu konfliktów
Wady:
– pomijanie zasady specjalizacji czynności kierowniczych
– mała elastyczność i podatność na zmiany
– skłonność do formalizacji
– niebezpieczeństwo zniekształcania informacji przez nadmiernie wydłużenie kanałów informacyjnych
– nadmierna centralizacja
Istota struktury funkcjonalnej: podstawa – jakościowy podział pracy w zarządzaniu: specjalizacja stanowisk kierowniczych wg zakresów funkcji, sprzężenia funkcyjne nie pokrywają się z zależnościami hierarchicznymi.
Zalety:
– fachowość podejmowania decyzji (specjalizacja czynności kierowniczych)
– skrócenie dróg przesyłania informacji
– zwiększenie elastyczności organizacji i jej możliwości przystosowywania do zmian otoczenia
– odbiurokratyzowanie organizacji
Wady:
– brak jednoosobowego kierownictwa
– nakładanie się i krzyżowanie uprawnień decyzyjnych i odpowiedzialności
– częste sytuacje konfliktowe
– skomplikowana sieć komunikacyjna
– trudności w koordynacji i kontroli
– brak poczucia stabilności i pewności na poszczególnych szczeblach
Istota struktury liniowo – sztabowej: uznanie konieczności jakościowego podziału pracy w zarządzaniu, jednak przy równoczesnym przestrzeganiu zasady jedności rozkazodawstwa
Zalety:
– zasada zachowanie 1-osobowego kierownictwa
– zasada zachowania jedności kierowania
– szybkość podejmowania decyzji
– odciążenie komórek liniowych
– prosta i przejrzysta konstrukcja
Wady:
– zagrożenie wystąpieniem konfliktów pomiędzy linią i sztabem (sztab posiada wiedzę zaś komórki liniowe władzę)
– skłonność do przejmowania przez komórki sztabowe funkcji komórek liniowych bez ponoszenia przez nie odpowiedzialności
